Wieczór już nadchodził i słońce powoli zachodziło za horyzont kiedy jeden z posłańców Władcy wszedł na plac zgromadzeń niosąc sporą ilość zwojów ozdobionych pieczęcią Króla. Rozwinął jeden ze zwojów i starannie przyczepił go w miejscu, gdzie zwykle najważniejsze ogłoszenia Władców wisiały… Odszedł kilka kroków, zerknął raz jeszcze na swoją pracę i popędził z pewnością niosąc wieść dalej… Kilkoro mieszkańców od razu podeszło z ciekawością zerkając na starannie wykaligrafowane litery…

Drodzy Mieszkańcy!

Mamy przyjemność ogłosić konkursy – na wszystkie rangi. Wszyscy chętni proszeni są o stawienie się w komnatach gościnnych Króla w przeciągu dwóch tygodni. Wszyscy ubiegający się o rangę Redaktora proszeni są o przyniesienie ze sobą próbki swoich pisarskich umiejętności. Panie, które pragną zostać Kapłankami, poddane będą wnikliwej obserwacji przez Króla Balberitha, który wedle własnego uznania zadecyduje, która z kandydatek najlepiej będzie swe nowe obowiązki spełniać. Bardzo prosimy o poważne potraktowanie uczestnictwa i jednocześnie wszystkim chętnym życzymy powodzenia.

Władca Kardorfu

Po przeczytaniu, niektórzy mieszkańcy odeszli kręcąc głowami, inni widząc dla siebie szansę podekscytowani pobiegli do swoich domostw czym prędzej się przygotować do wizyty u Króla. Przy tablicy, czy przy innym czymś. Zatrzymała się dziewczyna i zaczęła czytać. Chyba nie miała najlepszej wprawy w odczytywaniu liter, bo stała i stała…Po długiej ciszy odwróciła się na pięcie i z palcem w górze zadowolona zaczęła gadać do siebie.
– Bogowie! Można zdobyć rangę! Ciocia była by dumna, niee…nie była by. „Moja młoda damo i jaką weźmiesz pracę? Kapłanką nie będziesz pitu, pitu…” I to, że Król będzie dokładnie obserwował tyle młodych Panien…ojoj. Nie kapłanka odpada, a może…-i słychać było w dali tylko słowa 'a może?’ dziewczyna sobie poszła.