Witam wszystkich w nowym wcieleniu gry, miejmy nadzieję, że tym lepszym, a nie gorszym. Zapewne wszyscy postaramy się o to by utrzymać miłą atmosferę i porządny klimat z dawnych czasów. Cieszymy się, że wszystko działa, teraz tylko trzeba to poukładać by całość funkcjonowała jak należy. Żeby zachować porządek, na pierwszy ogień potrzebni są strażnicy. Żeby zachować porządek wśród strażników, potrzebny im będzie kapitan. Żeby zachować klimat przyda się MG, czyli mistrz gry. Żeby karczma nie świeciła pustkami, karczmarza przyjmiemy z otwartymi ramionami. Żeby było co czytać, redaktorów nam potrzeba. Żeby prawo było i w razie gdyby je złamano, przydałby się sędzia. Żeby stać blisko władcy i go wspierać, trzeba szlachcica. Żeby się więcej nie powtarzać… ogólnie to potrzebujemy człowieka na każde stanowisko. Podania proszę słać do mnie. Kardof aspiruje do bycia czymś więcej niż zwykła, przeciętna gra. Dlatego na stanowiskach powinny znaleźć się osoby kompetentne, mające doświadczenie. Oczywiście każdy może spróbować swoich sił, ale w ostateczności wyłonią się najlepsi. Najważniejsi i tak są zwykli mieszkańcy, bo bez nich nie ma gry. Terminu końca zgłoszeń w tym momencie nie przewidujemy, osoby funkcyjne będą wybierane szybko i na bieżąco. Jeśli wszystkie miejsca zostaną zajęte, napiszemy. I tak wraz z rozwojem gry i pod napływem fal nowych graczy, obsadzimy więcej stanowisk.

Wędrując przez niezliczone krainy tego świata, zmagając się z wszelkimi przeciwnościami twe wprawne w wędrówce nogi zaniosły cię do wrót nowego świata. Twym oczom ukazała się rozległa kwiecista dolina. Radosny świergot ptaków i szum strumienia zapewnił cię, iż jest to kraj żyzny i urodzajny. Świeża zieleń łąk, pełnych różnorodnych kwiatów, roślin, a nawet magicznych ziół delikatnie owionęła cię swym zapachem letniego wiatru. Droga twa, piaszczysty gościniec, wyznaczona przez szlak śnieżnobiałych brzóz wiedzie cię ku olbrzymiej metropolii. 'Kardorf’ – wyczytałeś z drewnianego, wysmaganego wiatrem znaku. Ów znak poprowadził cię wzrokiem ku wysokim, stalowoszarym górom Kazad-nar, kryjącym w sobie bogactwo, ale też i śmierć. Oto w ich cieniu kryło się olbrzymie miasto lśniąc setką srebrnych dachów. Z drugiej zaś strony błysnął w słońcu las Avatiel gąszczem swoich zielonych liści i setką skrywanych tajemnic. Przed tobą widniały wielkie mury obronne, po których przechadzali się strażnicy w lśniących zbrojach. Znad murów sterczały strzeliste, wysmukłe wieże licznych kościołów pokryte zieloną patyną niczym starsi ludzie siwizną. Spomiędzy nich widać było mury królewskiego zamku. Stojąc przed olbrzymią, kutą bramą słyszysz basowy głos krasnoludzkiego strażnika: -Czy zechcesz wejść, do pradawnego Królestwa Kardorfu?